Akala KO...

Please lang tama na..

Sa bawat segundo, minuto, oras, mga araw, at buwan na lumipas akala ko wala na.
Wala na yung pakiramdam na sa tuwing  nandyan ka bumibilis bigla ang tibok nitong aking  puso. Akala ko wala na yung pagmamahal na misan nila.an ko sayo.
Tinanggap ko ang sitwasyon. Oo, inamin ko nong una hindi ko matanggap. Pero wala eh. Puso mismo nagdikta pipigilan ko pa ba?

At dumating na nga yung araw na akala ko pwede na. Kasi nakapasok kana sa puso't isipan ko ng di sinasadya. Bakit ganun bigla nalang may nalaman ako na hindi ko matanggap. Na ako'y pangalawa lang pala dyan sa puso mo o wala talaga akong puwang dyan kahit ni katiting lang. Masakit malaman na akoy  pansamantalang pumupuwang lang pala habang sya ay wala pa.

Ilang araw at buwan akong lumuluha. Umaasa na sana merong tayo at walang kayo. Masakit pero tinanggap ko, tanggap ko na sa umpisa palang  wala palang tayo..
Pero bakit ganun?. Akala ko wala na yung sakit at Malaya na ako. Pero isang ngiti mo palang ng muli tayong magkita. Tanggap ko Mahal padin kita.