Damdamin ng Nag-iisang Bulaklak

Nag-iisa lamang ako rito

Para sa'yo

Para kanlungin ka, at kanlungin mo

Para masulyapan mo ng malapitan

Ako ang natatanging bulaklak

Na inilagay mo sa paso

Dito sa 'yong paborito at nag-iisang lamesa- kung paano mo ako paborito dahil ako lamang ay nag-iisa

Malapit sa durungawan ng 'yong maliit na silid

Ngunit sa tuwing ang ikaw ay hindi na ikaw

Nariyan ang 'yong hardin, samu't sari ang lalanghapin

Ngunit sa tuwing nawawala ka sa 'yong sarili

At nais mag-isip, nais huminga, nais ng kalinga

Na sabi mo noo'y ako'y magiging sapat ngunit ngayo'y sariwang hangin ang 'yong hanap

Kung kaya't tatanaw ka sa bintana

Aabutin ng 'yong paningin ang mga rosas at iba pang mga uri ng bulaklak

Kung kaya't iiwan mo ako

Didiligan mo sila, maligalig

Nakakalimutan mo ako, bakit

Sa gayong ako ang pinitas mo

sinta ko,

ibig sabihin ba nito'y

hindi ako nababagay sa isang hardin

Akong nasa harapan mo

Akong lagi't-laging nag-iisa

Para sa'yo

Pumayag ako

Na pumalagi dito

Dito sa espasyo kung saan

Tayo lang

at wala ng iba

Dahil pinili mo ako

Ngunit baka nga dahil lang

Sa ako'y kaaya-aya

Ngunit sinta ko,

Pareho lamang tayo

Kaaya-ayang tignan

Kapag mag-isa

---

[sariling litrato at pag-guhit]