Paglalakbay.

Sa gitna ng aking paglalakbay,
Natagpuan ko ang aking sariling naka upo sa ilalim ng itim na kalangitan.

Kasainungalingan.

Kasakiman.

Kamatayan.

Lumipat ang aking tingin sa berdeng damong nakalatag di kalayuan sa aking kinauupuan.

Buhay.

Katotohanan.

Kalinisan
.
Ipinikit ko ang aking mga mata.
Paano niya nalaman na ang itim ay sumisimbolo sa kamatayan?
Paano niya nalamang ang kulay na iyon ang nababagay sa isang katapusan?

Kasabay ng pagragasa ng mga katanungan sa aking isipan ay ang pagtalikod ko sa liwanag na minsan ko nang nakagisnan.

At kasabay ng paglukob ng kadiliman sa aking buhay ay siya rin ang pag kislap ng liwanag na natatanaw ko di kalayuan.

Isang hudyat na siya’y naghihintay sa muli kong pagbabalik.

Isang tanda, na talikdan man siya ng kaniyang nilikha, mananatili pa rin ang pagkislap niya at ang pagtanggap sa mga mumunting nilalang na minsan nang tumalikod sa kaniya.

Sa bawat gabi, mga patak ng luha ang tanda ng pait, sakit at poot ng lahat ng pagsubok.
Mga hikbi na kailanma’y hindi maririnig ng kahit na sino.
Impit na iyak na nagmumula sa isang nilalang na ngayo’y unti unti nang nawawasak.

Sa likod ng mga haliging aking kinalalagyan, naroroon siya’t nakikinig.

Sa mga araw ng aking pag iisa, naroroon siya’t nagmamasid, naghihintay ng aking pagbabalik.

Sa bawat araw na nagdaan, ilang beses ko na ba siyang pinag dudahan?

Ilang beses ko ba siyang sinisi sa buhay na kaniyang ibinigay?

Ilang beses ko na bang hiniling, na sana’y hindi na lamang ako nabuhay?

Muli kong iminulat ang aking mga mata kasabay non ang mga kulay na unti unti ko nang nakikita.

Ang itim na kalangita’y unti unti nang napalitan ng asul at dilaw. Ang simbolo ng bagong yugto ng buhay.

Muli kong tinignan ang mga damong kulay berde. Simbolo ng kkatotohanan.

Humakbang ako patungo sa liwanag na matagal ng kumikislap.

Bakit ko nga ba pinagdudahan? Gayong sa kaniya galing ang aking buhay?

Bakit ko pinakawalan ang pag ibig niyang walang kapantay? Gayong sa kaniya ko lang naman iyon nararamdaman?

Sa mga kulay na aking nakita, mas napagtanto ko kung gaano siya kadakila.

Ang mga kulay na nasa tamang lalagyan. Ang mga kulay na may lihim na kahulugan.

Tumayo siya sa kaniyang kinauupuan at muling tinanggap ang tulad kong nilalang.

Binalot muli ng itim ang kapaligiran. Nawala ang mga kulay na kanina’y aking kina aaliwan.

Sa pagkakataong ito, sigurado akong hindi na ako muli pang mawawala.

Ang kaniyang liwanag na minsan ko ng tinalikuran ang siyang magiging gabay ko sa pagharap sa aking kinabukasan.