Pagtilá

Nasapo ang mukha

Isang patak ng ulan

na mistulang luha

Bababa ang mga talukap

ng bintanang inaantok

susundan ng higit pa

mga butil nanununtok

Isa...dalawa...tatlo...

apat...

lima.

Ang patak ay umulan

Ang ulan ay bumagyo

Ang bagyo ay delubyong

sisira sa mundo mo,

Ang baba'y uupo sa dalawang palad

at tutukod mga sikong

kailanmay naninisi

Sa mga ulap na kakulay

ng kilay mong magkatagpo

gawa ng isip na alipin ng tagpi-tagping puso

Dumidilim ang paligid

ng mundo mong sumisikip

apat na sulok ng 'yong silid

at liwanag di masilip

Ang yong kamay naka-yapos

sa unan mong umaagos

Tao ka rin at sa baha

ay maaaring malunod

ngunit tao di'y lumalangoy

ba't sa agos di sumunod?

Buksan mo lang ang bintana

Tiyak ulan ay titila

Langit ay mababalot

ng walong kulay na mahiwaga

at kapalit ay pag-sibol

ng gandang di inakala...

ngunit hayaan mong bumalik

Ang panahong mapanakit

dahil dito naiibsan

Ang damdaming nauuhaw

mahalaga natuto ka

ng mundo mo'y di magunaw.