SA INDAYOG NG HULING RITMO

Sinimulan ko ang kanta sa salitang hindi mo pa kailanman narinig sa akin sinta.
Nagulat ka at napatulala tila hindi makapagsalita.

Nasa iyong mukha ang simbolo ng pagtatanong, pagtataka at pagkalito.
Para bang notang wala sa tono.

Inulit ko ang mga salita sa ibang paraan. Binilisan ang kumpas, mga salita'y umaalpas.

Sumabay ka sa ritmo habang ako'y kumakanta. Umiindayog ang aking puso sa hindi malamang kaba.

Paulit-ulit, paulit-ulit.

Nang malapit na sa dulo ay hindi na maintindihan. Ang bigkas ng aking boses ay parang walang hanggan.

Tumigil ka at napahinto sa pagsabay. Tumitig ang iyong mga mata sa akin na parang naghihintay.

Sa wakas, ilang salita na lang at matatapos na. Ilang nota na lang ang tatamaan at okay na.

Kaso kasabay ng indayog ng huling ritmo ay naglaho ka. Kasabay ng unang letra ng huling mga salita ay hindi na kita makita.

Guni-guni.

Nagising ako sa sikat ng araw na tumatanglaw. Kasabay ng pagdapo ng init sa aking mga balat.
Natanto kong isang panaginip lang ang lahat.

Sa indayog ng huling ritmo, imahe mo'y unti-unting naglalaho.
Sa indayog ng huling ritmo, nabura ng tuluyan ang ating pagtatagpo.