Tag-ulan

Panahon na naman ng tag ulan
Bumabalik ang alaala ng nakaraan
Alaala kung paano tayo nagsimula
Mga alaalang hindi na dapat balikan pa.

Naalala ko nung unang beses nating magkakilala
Pagkilalang doon pala magsisimula
Ikaw, ako, tayo... tayong dalawa
Palaging magkasama at masaya.

Bumuo tayo ng mga pangarap, pangakong magmamahalan
Pagmamahalang hindi lilisan kailanman
Sumasayaw sa ilalim ng sinag ng buwan
Walang humpay na tawanan, asaran at lambingan.

Naaalala ko na tuwing titig ka sa aking mga mata
Ay pagsabay ng pagsabi ng mga katagang "mahal kita"
Hinigpitan mo ang mga hawak mo sa aking mga kamay
Pinangakong ako ay mamahalin habang buhay.

Natatakot ako sa mga panahong iyon
Hindi ko alam kung kaya ko pumasok sa relasyon
Natatakot ako na baka tulad ka din nila
Papakiligin, sasabihang "mahal kita" at sa huli ay iiwan lang ding mag isa

Pero sumugal ako
Pinakinggan ko ang sigaw ng aking puso
Kumapit ako sa mga pangako
Mga pangakong sa ngayon ay naglaho

Bakit umabot sa ganito?
Ang bilis naman mawala at maglaho
wala na bang saysay ang alaalang nabuo?
Bakit ang bilis matapos ang masasayang kahapon?

Bakit kailangan pa masira itong magandang larawan?
Na kinunan pa sa ilalim ng ulan
Nabuo sa paraan ng masayang tawanan hanggang umabot sa walang humpay na pagmamahalan

Siguro nga tama lang ito
Siguro nga dapat ng tapusin ito
Oras na upang magising sa panaginip
pinakamasakit at pinakamagandang panaginip.

At kasabay ng pagpatak ng mga ulan
Ay ang pagbuhos ng aking mga luha sa unan
Sapagkat kailangan ko ng talikuran ang nakaraan
Dahil ikaw ay akin ng pinapakawalan.

-elea