Untitled_001

Hindi ko alam kung paano sisimulan

Ang kwento ng luha kong parang ulan

Hindi tumitigil ang hapdi, walang katapusan

Humihingi ng tulong, sa paghinga'y kinakapusan

Saan nga ba patungo?

Itong aking utak na may sakit at magulo

O kaya itong wasak na wasak na puso

Saan nga ba tutungo kung naging malupit itong mundo?

Pagod na akong kumapit 

Aking kamay ay tila nangangawit

Nakahawak pa rin sa lubid kaya ang palad ay masakit

Pero bawat hibla ng lubid ay tila unti-unting napupunit

Tinitiis lamang ang sakit at hapdi

Sa lahat ng kanilang inuutos ay hindi maka-hindi

Kahit pagod na pagod na ako, wala pa ring umiintindi

Kaya heto ako, sa aking mga hagulgol ay naririndi

Gusto ko ng matapos ang lahat

Itong buhay kong sa problema'y hindi makaangat

Lahat na ng pwedeng ikasaya ay kinakagat

Kahit ano pero wala pa ring nagpapasaya dahil hindi sapat

Dapat pa ba akong mabuhay

Tuluyan na akong nawalan ng kulay

Tila isa na lang akong humihinga at naglalakad na patay

Pinipilit bumangon kahit sa buhay nauumay