Kailan Ako Magiging Sapat?

Kailan nga ba ako magiging sapat
Kung sarili ko'y 'di ko matanggap
Kung sa bawat bigkas ng dapat
Ay kinakailangan kong magpanggap

Nasaan ang aking pagpapakatotoo
Sa damdamin kong puno ng panibugho
Nasaan ang nararapat na respeto
Sa puso kong di malayong guguho

Ganito ba ang kalayaang inaasam
Kung ako'y statwang sakal ng kawad
Kapayapaang akin na sanang natatakam
Ngunit sarili man lang ay 'di mapatawad

Paano ko maililigtas ang mga matang bulag
Ni silbi nga'y hindi man lang masilayan
Para bang abandonadong hapag
Bulok, lawaan at inaanayan

Pakiusap, hindi ko na alam saan ako patungo
Ligaw na landas lang ang mayron ako
At kahit anumang tanaw ang aking nililingo
Daang walang direksyon pa rin ang tahak ko

Ngayon mo ipagkait na walang pili ang diyos mo
Kung ang mismong naniniwala ay parang tuta
Sunod-sunuran sa utos ng kanyang amo
'Di madatnang putik, 'di madatnang muta

Gulong-gulo ang walang tigil na sigaw ng isip
Lunod ang dibdib sa apaw ng lasong morado
Kahit ang mga anghel ay takot makasilip
Sa bumubuong apoy sa matang borado

Kaya hanggang kailan ako maghahanap
Ng tiwalang binaklas ng sanlibong bala
Dahil nang salamin na ang nakaharap
Duguang kaluluwa na pala ang naabala

Aminin mong yun ang naging sapat
Dahil sarili ko ay hindi ko matanggap
At sa bawat bigkas ng iyong dapat
Tapos na akong magpanggap