Pikit

mas mabuti pang ipikit
itong aking mga hinanakit upang puso ko'y di magbitbit ng kahit anong pait.

di ko sukat akalain kunting galos aking kikimkimin. puso ko'y nasaktan kahit daplis lang.

ngayon gusto kong makamit ang kalayaan
pilit kong sinasabihan sarili kong luhaan huwag ng kumimkim ng kusing

di lang talaga maiwasan, kapag emosyon ang tinira ni kalaban mundo'y parang wawasakin na lang.

oo nga at alam ko na, pero bakit nga ba puso koy gusto pang umasa manghingi pa ng kakarampot na pasensya

alam ko namang kahit kunting pagmamahal niya ay wala na dahil sa isang maling nagawa noong una.

kapatawaran ba'y talagang ibinigay na o natabunan na ng sakit na alaala?