Pinakilig. Iniwan.Tapos

Sinimulan mo ako sa mga mabubulaklak mong salita.

Sinundan mo ng mga gawa.

At ngayon sinong kawawa?

Diba ako na lumuluha?

Isang gabi ika'y umamin

Sobrang saya at masarap sa feeling.

Hindi ko kasi inakala

Loob mo'y mahuhulog rin.

Noong gabing ding iyon tinanong mo ako

"Pwede na ba kitang ligawan?" sabi mo.

Akala ko ika'y nagbibiro

Yun pala ika'y seryoso.

Nagprapractice tayo para sa isang presentasyon.

Nang tinanong mo ulit ako nang makuha mo ang aking atensyon.

Sabi ko nama'y "Okay lang sakin,pero sa aking magulang ay di ko alam"

Sabi mo "Sa susunod na pagkakataon ako'y magpapaalam".

Araw araw nagkukulitan

Minsan pa'y may pinagaawayan

ngunit lahat ng iyon ay napakaliit na bagay

kaya't hindi nangamba na iyon ay hindi masosolusyunan.

Isang biyernes sa buwan ng marso

ako'y binigla sa isang surpresa

sabi mo "Ako'y hindi makasasama"

Kaya ang sagot ko'y "sige lang may susunod pa naman".

Nagulat ako ng ika'y makita

sa lugar kung saan dapat tayo'y makakagala.

Kinantahan mo pa ako ng Kundiman

at sabi sa kanta'y di iiwan.

Lalo pa tayong nagkalapit

Kahit pagrereview para sa exam tayo'y magkadikit.

Oras oras tayong magkatabi

Kahit pa sa paguwi.

Nang nagbakasyon, Ika'y unti unting lumalamig

Isa,lima,sampung araw na hindi nagkausap.

Ako'y nagulat ng makitang nagchat ka

Isang simpleng "Hi" napatawad na agad kita.

Buwan ng Abril, nararamdaman ko nang may mali

Kaya't pinalipas ko ang buwan na iyon para mag muni muni.

Pangalawang araw sa buwan ng Mayo

Naglakas loob akong tanungin ka kung okay pa tayo.

Sumagot ka rin makalipas ng ilang sandali

pero ang nakuhang sagot ay hindi kahili-hili.

Pagkatapos ng ilang buwan ng samahan

Mauuwi din pala ako sa iyakan.

Nagkita tayo noong isang araw sa bahay ng isang kaklase

Hindi kita matingnan dahil baka ako'y mawalan na naman ng balanse.

Nagkita muli tayo ng hindi sinasadya

At nung araw na yon ay hindi na naman ako handa.

Hanggang ngayon ako'y nasasaktan

Umaasa na maaari pang magkabalikan.

Hindi man tayo naging opisyal

pero alam nating ang samahan natin ay naging espesyal.

Lagi pa din kitang naiisip 

hindi ko lang maamin sa ibang taong nasa paligid.

Akala siguro nila'y madali lang ito para sakin

pero ang totoo hindi na kaya tiisin.

Kung tayo man ay magkikita at magkakasamang muli

malalaman natin na ang oras kahapon ay mali.

Ang Diyos na ang bahala sa atin

sa susunod na yugto nang storya natin.