Sa Iyong Pag-alis..

Nakakalito. 

Hindi ko alam kung saan magsisimula o magtatapos o papalawakin. Gusto kong sabihin na hindi ako apektado at ayos lang ako pero alam ko sa sarili kong hindi. Mahirap pagbawalan ang sarili na ika'y yakapin. O umamin. Na hindi ko na alam ang gagawin sa oras na ika'y umalis. Kung patuloy bang sasabay sa agos o aahon na sa pampang. Kung hahayaan na lang na tadhana ang magdikta o magkukusang isulat ang lahat. Sa totoo lang ayokong maiwan pero ayokong rin namang mauna. Ang hirap mag isip ng dapat gawin. Kung mayroon man sana'y malaman ngayon din. 

Nakakainis. 

Kung kailan lumilinaw saka ulit magugulo ng kaunti. Kung kailan malakas na ang tawanan ay saka luluha ng kaunti. Kaunti na lang ang pasensya ko sa mapaglarong tadhanang giliw. Sala sa init, sala sa lamig. Hindi ko na maisip ang susunod na ibubulong sa hagin. Hindi na mawari kung may saysay pa ba ang sinasabi. Hindi sigurado kung nadadala lang ng silakbo ng damdamin. Maari. Maaring kailangan ko lamang ng pahinga para ako'y maliwanagang muli.