Sasamahan kita

Mahal kita.

Sobra sobra.

Kahit gaano pa kagulo,

Ang mundo,

O ang utak mo.

Huwag mo sanang malimutang may kakampi ka.

Kahit minsan pakiramdam mo,

Na pasan mo ang bagyo,

Ng problema at mga negatibo.

Maalala mo sanang hindi ka na nag-iisa.

At kung sa tingin mo ay nasa baba ka na,

Bababa rin ako,

At uupo sa tabi mo.

Sasamahan kita,

At ipapaalam ko sayo,

Na ayos lang mapunta sa pwesto mo.

Ayos lang na yumuko,

At tumahimik sa sulok ng iyong kwarto.

Ayos lang na ang tangi na lang na alam mo,

Ay ang lumuha at magsumamo.

Ayos lang na manginig ang iyong mga labi.

Ayos lang na maging kasing dilim mo ang gabi.

Ayos lang na pumikit ka sandali.

Tapos sa pagdilat mong muli,

Lumingon ka lang sa iyong tabi,

Nakaupo pa rin ako.

Pwede muna tayong manatili rito.

At kung handa ka na ay tatayo na ako,

Hihilahin kita.

Maalala mo sanang hindi ka na nag-iisa.

Huwag mo sanang malimutang may kakampi ka.

Sasamahan kita,

Na muling harapin ang gulo,

Ng utak mo,

O ng mundo,

Kahit sobra sobra pa.

Dahil mahal kita.