Kol Senter

Sabi sa artikulong nabasa ko sa diyaryo, "Mayroon na lamang kakaunting panahon ang mga nagtatrabaho sa BPO upang paunlarin ang kanilang kakayahan. Sapagkat sa loob ng di hihigit sa limang taon, marami sa kanila ay mapapalitan na ng mga makinang kung mag-isip ay tao (isinalin mula sa wikang Ingles).

Tayo ay lubusan na ngang kinain ng ating paghahangad sa mas madaling pamunuhay. Pamumuhay kung saan ang sentro ay makina. Makinang may di matumbasang kakayahan. Kakayahang idinesenyo para gawin ang mga bagay-bagay. Bagay-bagay na dapat tao ang gumagawa.

Paano mo nga ba malalaman kung ang katalinuhang taglay mo ay labis na? Labis na sa puntong hahayaan mong magdusa ang nakararami upang maipamalas lamang sa mundo na lahat ng bagay ay kaya mong gawing perpekto. Sapat na ba ang dahilang "tayo ay nasa panahon ng teknolohiyang magpapadali ng mga gawain"? Ang dahilang "teknolohiya ang sumusukat kung nasaang uri ng daigdig ka " ay sapat na ba upang isaalang-alang ang kumakalam na sikmura ng iyong bayan?

Walang masama sa paghahangad umunlad. Sino nga ba naman ang nais mapag-iwanan. Subalit kung ang pag-unlad ay magbibigay tuldok sa larangang inaasahan ng karamihan, sa larangang pinagkukunan ng hapunan ng maliit na mamamayan, at sa larangang kahit inuulan ng pang-aalipusta at pangmamaliit ng mga banyaga at kapwa Pilipino ay patuloy pa ring ginagawa ng may dangal, baka hindi ito pag-unlad. Baka ito'y maging daan sa paglaki ng bilang ng walang trabaho at pagkalam ng sikmura ng maraming tahanang Pilipino.