Paraiso ng Kahapon

Sa bawat araw na dumaraan

Simula noong mangyari ang trahedyang hindi inaasahan

Unti unting nagiging parang

Isang abandunadong gusali

Ang dating isang paraisong munti

Mga nakakahawang ngiti

Na ngayon ay nabalot na ng lagim

Mga masasayang tawa

Na ngayon ay may kasama ng balak na maitim

Ano na nga bang nangyari

Sa dating batang puslit?

Ngayon, tila ba'y nahihirapan ng pumikit

Gabi gabing mulat

Isip ay sumasalungat

Sa mga diablong bumubulong

At nagbabadyang mangagat

Pinipilit silang itulak

Para ang mga dugo ay hindi dumanak

Hindi kumalat ang sakit ng kahapon

At hindi na maapektuhan ang ngayon

Ang batang may kakaibang ngiti

Hindi pansin ang misteryo na nababalot sa kanyang labi

Mga luha na gusto ng mag-unahan sa pagtulo

Walang nakapansin na kahit sobrang nagniningning ang kanyang mga mata

Punong puno naman ang mga braso nito ng marka

Mga markang nagsisislbing tanda

Na ang bawat isang guhit nito

Ay may istoryang walang makakapagsabi kahit sino

Isang parang museyo kung titingnan

Ngunit kapag napasok mo ay isa palang purgatoryo

Isang purgatoryo na pinag-iimbakan ng mga masasamang alaala ng nakaraan

Para sa iba, hindi ordinaryo

Pero para sa isang tulad nyang musmos pa lang

Isa na itong lugar na kanyang kilakihan

Kutsilyo, blade at lubid

Mga bagay na kanyang naging kaibigan

Hindi mo masisisi ang isang batang nakagapos sa isang silid

Pinilit nyang kumawala sa mga bakal ng kahapon

Pinilit nyang tanggalin lahat ng puot, galit, pighati

At muling bumangon