Pare Ko

Naranasan mo na bang ma- friendzone? O yung akala mo okay na, pero hindi naman pala talaga? Sus, wag ka nang magkaila, ako din naman... danas na danas ko na 'yan.

Sabi sa isang literary piece na nabasa ko, okay na sa kanya na maging magkaibigan na lang sila, kasi 'yun na lang yung only way para maging close sila. Same goes with my situation, it'll be better na friends pa rin kami ni crush kesa sa wala.

Sino ba naman kasi ako para magustuhan niya? At alam ko naman in the first place na wala siyang nararamdaman sa'kin. Ang self-esteem ko ay lumulubog at kasing-lalim ng pagkahulog ko sa kanya sa t'wing naiisip ko ang masakit na katotohanan.

Tanggap ko na, na hindi kami ang tinadhana para sa isa't isa. Sabi nga sa isang hugot eh, "Pinagtagpo pero hindi Tinadhana." I'm still blessed to have him kahit na friends na lang kami - na kahit sa ganoong paraan ay hindi na ako naa-awkward sa t'wing nakakasama ko siya.

But I keep questioning the situation, if wala naman ding dumarating sa kanya... Bakit ba hindi na lang kami? #TwoLessLonelyPeopleInTheWorld, sabi nga sa kanta ng Air Supply. Still, it's always God's will shall prevail sa buhay natin. Maybe masakit in the first place but everything happens for a reason.

To my Pare: I know hindi ka nagbabasa ng ganito pero kiber lang. Tandaan mo lang na andito lang ako lagi, para makinig sa mga hugot mo. I care 'cause I care. :) You'll always be my PARE - Pogi't Artistahing River-wall Ever... And I'll always be your PARE too - Pretty who Always Remembers Everything. :) <3