Dibuhista

Isa akong baguhang Dibuhista

Gumuguhit ako ng mga kakaibang obra.

Ang mga katha kong kakaiba ang nagdadala,

Nagdadala sa pangalan kong di gaano kilala.

Isang umagang kay ganda,

Habang ang mundo ay payapa at masaya.

May naaninag akong mukhang iba sa kanila,

Isa ring baguhang 'di ko pa kilala.

Pinukaw mo ang aking mga mata,

Sa kagandahan ng 'yong pagdadala.

'Di ka gaanong pansinin,

Tulad ko na ganoon din.

'Di ko inakala na ako'y mapapansin ng iyong mga mata,

'Di ko inakala na ako'y iyong makikita.

Ang wangis kong 'di pansinin,

Tila nagbago noong iyong mamasdin.

Tayo'y sabay lumikha at tawanan ang ating mga gawa,

Tayo'y sabay gumuhit at ipahayag ang ating mga katha.

Ako'y sumabay sa ihip ng iyong pag angat,

Kaso ikaw pala ang hipo-hipong sisira ng lahat.

Sinamahan kita sa kung saan ka masaya,

Iniwan monaman ako dito nag-iisa.

Sumama ka sa di mo rin kilala,

At akala ko naman ay babalik ka kasi doon din tayo nagumpisa.

Nagdaan ang mga araw na wala ka,

Marami ng katha ang tinawanan kong mag isa.

Habang iniisip ka kung ako paba'y iyong kilala,

Kasi kung ako tatanungin, lagi kitang inaalala.

Isa nga pala akong baguhang dibuhista,

Iginuguhit ko ang mga kakaibang obra.

Nagulat ako nung minsang igunihit kita,

Isa karin pala na katulad sa kanila.

Tulad nilang kakaiba pa sa iba,

Katulad karin nila na 'di dapat makilala.

Sa panahong palang iyon aking naalala,

Ikaw pala sa akin ay nag pakilala,

"Ako nga pala ang iyong pinaka masakit na obra".