IKAW

Ikaw yung piyesa ko na gusto kong ipagmalaki,

Ikaw ang klase ng larawan na paulit ulit kong ipapaskil,

Ikaw yung kanta na gusto kong kantahin sa marami,

At ikaw, ikaw yung bahagi ng kasaysayan ko na sisiguraduhin kong isusulat ko sa libro.

Dahil Ikaw, Ikaw yun.

Pero noon, noon yun.

Hindi ko kaya. Patawad. Oo, alam ko, ako ang problema,

Duwag ako, walang bago diba?

Ayoko ng walang kasiguraduhan,

Ayoko ng pakiramdam na maiwan.

Kaya inunahan na kita,

Kahit wala pa. Nilisan na kita.

Dahil lahat naman ng tao iiwan din tayo, kaya inunahan na kita. Patawad.

Uulitin ko, duwag ako. Walang bago diba?

Nagbago ang lahat. Wala akong balak mag kwento sa iba.

Ikaw at ako lang ang nakaka-alam sa mga bagay na ating napag-usapan,

Tayong dalawa lang ang may alam kung kailan at paano nagsimula ang lahat,

Pero ako lang, ako lang ang may alam ng aking naramdaman.

Kailanman ay 'di mo malalaman. Pangako 'yan.

At ngayon, ikaw na yung piyesa ko na pilit kong ikukubli,

Ikaw yung klase ng larawan na kailanman ay 'di ko ipapaskil,

Ikaw yung kanta na maging ang tono'y 'di ko ihuhuni,

At ikaw, ikaw yung isang bahagi ng kasaysayan ko na sisiguraduhin kong 'di masusulat sa libro.