Pwede pa lang malunod kahit walang tubig

Pwede pa lang malunod kahit walang tubig,
Yung tipong 'di ka makaahon kahit iyong ibig,
Hindi ka makahinga kahit mula sa iyong bibig,
Tila ba may humihilang bakal pa-ilalim na malamig.

Pagod na ang kamay sa kakakampay,
Gayun din ang paa sa kaka-padyak,
Wala ng lakas kahit sa pag-iyak,
Dahil wala din namang patutunguhang tiyak.

Pwede pala malunod nang bigla na lang,
Yung may humila sayo ng bigla na lang,
Tapos bigla kang iiwan ng ganun lang,
Dahil akala nila kaya mo kahit ikaw lang.

Oo pwede ngang malunod sa isang kisap mata,
Dahil 'yan ang nadama ko nang lumisan ka,
Lunod na lunod ako sa sakit na nadarama,
Nalunod ako sa mga pangako mong ngayo'y hangin na.

Hanggang ngayon ay hindi mawari,
Sa anong paraan ba ako nagkamali?,
Bakit hinila mo ako ngunit iniwang pilit?,
Hinila sa karagatan na puno ng sakit.

Ngayon ay unti-unti na naman akong nalulunod,
Kaya't ang tulang ito'y nais ko ng matapos,
Ngunit pangako ito'y muli kong dudugtungan,
Sa kung saan ako'y marunong ng lumangoy sa karagatan.